| نقش گفت و گو و دیالوگ در آموزش و راهنمایی بر اساس حکایات منطق الطّیر عطّار نیشابوری |
| کد مقاله : 1093-MEDUCT |
| نویسندگان |
|
سید ایوب نقشبندی * استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگی کردستان |
| چکیده مقاله |
| آموزش یکی از مسائل مهم در گستره علوم تربیتی است و امروزه عالمان علوم تربیتی در صدد یافتن راههای برتر برای آموزش‌های مختلف می‌باشند، در گذشته با توجه به آموزش‌های مرسوم و معمول زبان شعر، یکی از ابزارهای آموزش و یاددهی بوده است و شاعران به خصوص شاعران ادب تعلیمی و ادب عرفانی سعی می‌کردند با آوردن حکایات و قصه‌ها در آثار خود مسائل مهم تربیتی و اخلاقی را به خوانندگان آموزش دهند. گفت و گو و مکالمه بین اشخاص، که نوعی مناظره هم می‌توان خواند، یکی از روش‌های مورد علاقه تعداد زیادی از ادیبان عارف بوده است و از این سیاق برای تفهیم و آموزش نکات مورد نظر استفاده می‌کرده اند. منطق الطّیر عطّار نیشابوری یکی از آثار گرانبهای ادبی و عرفانی ادب فارسی می‌باشد که در آن « گفت و گو» به عنوان یک شاخص مهم در انتقال مفاهیم آموزش و راهنمایی مورد نظر و توجه بوده است و عطّار توانسته با این شگرد بهترین تأثیر گذاری را بر مخاطبان خود داشته باشد. می‌توان گفت، منطق الطّیر، به عنوان اثری سرآمد مورد توجه و تقلید سایر عرفا و ادبا واقع شده است. نگارنده سعی دارد در این پژوهش با بیان اهمیت گفت و گو در تفهیم و آموزش نکات تربیتی و اخلاقی، نمونه‌هایی از گفت و گو در حکایات منطق الطّیر را با توجه به بار تربیتی و آموزشی آنها، مورد بررسی و تحلیل قرار دهد تا هرچه بیشتر با راهکارهای آموزشی و یاددهی در دوره‌های گذشته آشنا شویم و آنها را در تحقیقات خود به کار گیریم. |
| کلیدواژه ها |
| آموزش، گفت و گو، عطار، منطق الطّیر |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
